Haar emoties geeft Helma vorm in kleur. De textielobjecten van Helma van Kleinwee overlappen de grenzen van haar vorm- en kleurgevoel. ‘Helma-textiel’ herken je daardoor meteen. Een deel van de gehaakte of gebreide beelden is bonter dan bont en speels van vormgeving. De vrolijke tinten sluiten naadloos aan bij haar gevoelens. Dit heeft te maken met de spontane werkwijze waar Helma zich aan overgeeft. De kleurrijke mensfiguren, groeien al werkende uit haar handen. Het kiezen van de kleuren gebeurt puur intuïtief, al duiden de gewaagde combinaties wel op kennis van de kleurenleer. Samen met de humoristische details ontstaan zo de geestige beelden die de kijker op zijn minst een glimlach ontlokken. Als schilder van kleurrijke schilderijen met dansende huisjes heeft Helma een persoonlijke beeldtaal ontwikkeld. Experimenten met borduursteken en gehaakte of gebreide lapjes op schildersdoek, blijken opzetjes voor de textielbeelden. De overgang van het platte vlak naar de derde dimensie was cruciaal voor het verder ontwikkelen van het typerende ’Helma-textiel’. Aanvankelijk leken de textielobjecten op uit de schilderijen gehuppelde huisjes. Zo ontstonden de ‘Zittende huizen’ maar ook ‘Het blauwe huis’, ‘Het groene huis’ en ‘Het rode huis’. Gaandeweg kregen de huisjes benen en ze veranderden uiteindelijk in grappige meisjes en dames. Eerst nog volledig uitgevoerd in textiel, met gehaakte of gebreide sokken en accessoires. Later met echt schoeisel en een fleurig lampenkapje als
hoofddeksel . Constante op zowel de schilderijen als in het ruimtelijke werk is de dakvorm. Behalve als decoratief detail verlenen deze daken de ruimtelijke objecten ook een sfeer van geborgenheid.
