Sinds 1998 werkt Herbert met staal. Hij werkt bijna uitsluitend met het weerbestendige cortenstaal. Soms in combinatie met keramiek, stenen, hout. Incidenteel werkt hij ook met zink, lood en gevonden voorwerpen. Meestal werkt hij een tijdje aan eenzelfde thema. Organisch vormgegeven tuintafels (waterlelietafels, ginkgo-tafels, waternaveltafels).
Tafels als zelfstandig staande tafelkleden. Hoeden als expressie van de menselijke emotie. Vogels in onverwachte standen of situaties maar altijd natuur-echt geabstraheerd (geen dieren in menselijke houdingen of situaties). Engelen met speciale aandacht voor de vleugels. Vrijstaande ladders richting hemel of richting niets.
De laatste jaren overziend concludeert Herbert dat hij steeds weer de verbinding probeert vorm te geven tussen ons bestaan op deze mensenwereld en wat er misschien achter, buiten, boven is. De torens, de hemelladders, de verrekijkers de engelen verwijzen allen hiernaar. Als bioloog realiseert hij zich steeds weer en meer de enorme kwaliteiten van het niet-menselijke bestaan. Hij bewondert het zuivere aanwezig zijn van vogels. Hun vaak intense leven probeert hij telkens weer en op steeds andere wijze vorm te geven.
