Huizen! (in de expositie) Dat staat zo dicht bij de mens. Het is je derde huid.
Hier vind je warmte, liefde en beschutting. Het straalt uit wie je bent. Iedereen heeft een huis nodig en drukt zijn eigen stempel erop. Dit is het thema van haar werk. Huizen, torens, boten en soms een boomhut. De ene keer realistisch, dan weer bijna abstract. Jacqueline reist veel en die beelden van huizen op mijn netvlies vertaalt zij naar beelden in klei. Een fantastisch materiaal door zijn onbeperkte mogelijkheden. Zij geeft hier een eigen vertaling aan door details te kiezen die een ritme gaan vormen. Zoals trappen rond een bergdorp. Je ogen moeten geleid worden naar een deur of doorgang. Beweging moet er ook ontstaan. Wuivende, buigende, rijdende en lopende huizen. Wiebelende boten. Jacqueline voegt vaak ook teksten toe, gestempeld, geschreven of op transfer. Daarnaast gebruikt zij andere materialen bijv. oude horloges onderdelen bij haar “Tijdshuizen”. Een beetje humor voegt zij graag toe en wordt beloond door de glimlach van een bezoeker.
Jacqueline bouwt haar huizen op uit plakken zelf samengestelde klei (draaiklei met toegevoegde papiervezel). Voor zij een huis in elkaar zet, heeft zij de ramen enz. al aangebracht. Zij moet dus goed plannen hoezij het werkstuk gaat maken, want trappen en doorgangen, decoraties, zijn al bepaald. Laden vol met ‘gereedschapjes’ gebruikt zij om te stempelen of juist een opliggend reliëf te maken. In de afwerking van de huizen gaat zij verder met haar verhaal. Oxides voor het ‘bloot van de klei’ daarnaast glazuurt zij onderdelen. Dan gaat het werk in de oven. En vaak nogmaals om in een laatste brand transfers, op glazuren en lusters aan te brengen. Tot slot worden “andere materialen” zoals de raderen uit de horloges aangebracht.
