Het verlangen is de stuwkracht van zijn werken. Dit verlangen zal de toeschouwer ook aanvoelen bij het bekijken van zijn werken. Ook daar zal een link ontstaan en zal de toeschouwer zijn gevoel en zijn verlangen kunnen projecteren in de voorstelling. Het verlangen werd gebaar en beeldende uiting en wordt uiteindelijk ook de verlangende blik en een schoonheid voor het oog. De vloeiende sierlijke lijn van het vrouwelijk lichaam leent zich uitstekend hiervoor. Jan Clement probeert een sfeer te scheppen van innerlijke warmte. Het wezen hiervan ligt vervat in één moment : levensvreugde, genot en rust samengebald tussen de contouren van de vrouwelijke lijn. Een mooi compliment voor de vrouw!
