Haar inspiratie komt vaak direct uit de natuur. Dynamische, ranke vliegende vogelbeelden. Dat moment van spanning en beweging. Die trek naar de volgende bestemming. De toekomst, het nieuwe, maar ook de terugkeer. Dat probeert Jonneke te vangen in haar beelden. Daarbij is de observatie essentieel. De beweging van vleugels gevat in een ogenblik. Altijd kijkend naar de natuur. Sterkwerkend uit haar geheugen. Probeert zij het beeld zo rank mogelijk vorm te geven. Zoekend naar de grens wat technisch nog kan in brons. Als basis om te boetseren kiest zij voor zwarte was. In dit materiaal zijn de slanke vormen treffend op te bouwen, die later in het zware brons toch de indruk geven dat de compositie loskomt en vliegt. Het kiezen van de plaats in de ruimte. Zorgen dat het beeld van iedere zijde een vriendelijke uitstraling krijgt. Altijd weer dat element van natuur en beweging. Door de boetseer was krijgt zij de mogelijkheid om creativiteit en spanning in haar beelden te combineren. De inspiratie voor haar vogelbeelden kreeg zij van haar vader Piet van den Brandt. Liefhebber van de natuur in al zijn eenvoud.
