In de sculpturen van Martha Waijop draait alles om compositie, lijnenspel, beleving, intensivering van ervaringen en versteviging en vervorming van de werkelijkheid. Zij is continu bezig met vormen zoeken die nog niet bestaan. Construeren en deconstrueren.
Met openingen creëren, zowel letterlijk als figuurlijk. Zij tracht steeds nieuwe, andere ongebruikelijke invalshoeken te openbaren. Dit neemt niet weg dat haar beelden een duidelijke mensvisie onthullen. Steeds weer ziet men in haar werk mensfiguren die zich van elkaar losmaken of juist weer elkaar opzoeken.
Lichaamstaal die als tolk fungeert voor universele en tijdloze gevoelens en gedachten. De universele mens in als zijn inspirerende hoedanigheden en verschijningsvormen.
Uitbundig gewichtloos lijken haar nieuwste werken. Niets is onmogelijk en toch staat alles in ‘balans’. Het is alsof zij de mens met dit thema wil tonen dat ‘in balans zijnde’ zowel in beeldtaal als binnen een relatie of organisatie alles oneindig meer te bieden heeft.
