Sophia zet haar herinneringen en ervaringen om in stalen objecten. Last en smeedt ze, slaat ze in vorm, slijpt en schuurt ze, tot er een object ontstaat dat haar verhaal, haar herinnering vormgeeft. Staal biedt haar de mogelijkheid deze vorm te geven. Door de ambachtelijke manier van werken met dit materiaal voegt zij een extra gelaagdheid aan dit werk. Je ziet aan de beelden dat het kracht heeft gekost, dat het met zweet en soms met bruut geweld tot stand vorm is gegeven en afgemaakt is met liefde, tederheid en aandacht. Zo ontstaan vaak sobere en eenvoudige beelden die ondanks hun stoere materiaal en krachtige wijze van maken, fragiel en teder zijn passend bij mijn Groningse afkomst.
Haar onderwerpen haalt Sophia niet alleen uit de omgeving om haar heen maar vooral ook uit de rauwe landschappen van Schotland, Ierland, IJsland en de Shetland en Orkney eilanden. En zelfs uit de bijna oorspronkelijke natuurgebieden in Polen en Slowakije. De monumentaliteit van deze landschappen vertaalt zij in eenvoud, in heldere getekende lijnen en zet die om in staal.
