“Ik zoek altijd de balans tussen het vrouwelijke en het mannelijke, dat intrigeert me. Dat zie ik terug in de schedels, maar ook in de oervormen, de venus- en vruchtbaarheidssymbolen, die ik maak. Ze ontstaan onbewust. Door de eeuwen heen hebben mensen overal ter wereld vruchtbaarheidsbeeldjes gemaakt. De vorm kan eindeloos worden geïnterpreteerd en is van alle tijden. Als je de symboliek wilt zien, zie je ook dat de schedels, die voor het manlijke staan en de vrouwelijke oervormen een symbiose vormen. De vorm van een schedel met hoorns lijkt op die van de vrouwelijke eileiders.”
“Een tijdje geleden woonde ik een lezing bij van godsdiensthistoricus en theoloog Anine van der Meer over vrouwenkunst en het was net of alles op z’n plek viel. Zij legde mij mijn werk in één avond uit. Dat was een enorme bevestiging dat ik niet alleen maar vrouwelijke delen maak, maar dat het een duidelijke symboliek betreft. Het is heel oer, de manier waarop het ontstaat, maar de techniek is ambachtelijk. Als kind speelde ik graag met meccano en dat vind je ook terug in mijn werk. Naast het snijden en lassen van de koperplaat maak ik duizenden gaatjes in de vormen, die ik daarna weer assembleer, door ze aan elkaar te naaien met dun koperdraad. Mijn werk is misschien prikkelend, maar nooit plat. Het is een onbewust proces dat gaandeweg verrast. Het komt heel diep uit mezelf.”
